Mira Ghana, dag 11

Vandaag was iedereen weer fris en fruitig voor een nieuwe dag. We bezochten Newtown International School, waar de dochter van Uncle Bala op zit. Bij aankomst waren de kinderen al aan het springen en zingen, omdat we er eindelijk waren. Dat gaf ons weer een bevredigd gevoel van binnen! Iedereen was druk in de weer, want de tenten, waaronder wij moesten zitten, waren nog niet opgezet. Ondanks alle drukte werden we goed ontvangen en waren de tenten binnen 15 minuten klaargezet. In groepjes van drie gaven we les aan de kinderen o.a. weer sport, voorlichting over gezondheid, modeshow, fotografie en Idols. De kinderen waren zo enthousiast en deden allemaal gezellig mee. Er is twee keer les gegeven en we hebben op school geluncht. 

Na de lunch kregen we een voorstelling van moderne en traditionele dans. Het was erg mooi om te zien. Het was weer een mooie ervaring om nooit te vergeten! Na de voorstelling ging Mira Ghana tegen de leraren van de school voetballen. Het was erg leuk, maar we hadden jammer genoeg niet gewonnen. Jeetje, wat zijn ze goed in voetbal en dat ook nog op blote voeten. Nou, daar kunnen we niet tegenop, maar het was weer een leuke sportieve dag.

In de avond zijn we naar een tehuis geweest voor gehandicapten. Ze hadden een lichamelijke beperking genaamd Polio. Het was een emotionele avond en sommige van ons konden de tranen niet langer tegenhouden. Het deed ons pijn om te zien dat mensen zo moeten leven. Polio is een lichamelijke beperking waardoor je niet kan lopen. Rolstoelen waren er niet, dus op hun blote handen en knieën een moesten ze van de ene plek naar de andere. Als eerste ontmoetten we twee jonge mannen. Een van de mannen gaat naar school en wil later zijn eigen bedrijf. Geweldig om te zien dat hij zo gedreven en gemotiveerd is. Daarna gingen we naar een jong meisje van 9 jaar. Heel mooi meisje dat dezelfde lichamelijke beperking heeft als de twee jonge mannen die we hadden ontmoet. Door OCEP heeft ze de mogelijkheid om naar school te gaan en te studeren. Onze laatste stop was bij een gezin. Het was al donker en we hadden geen idee waar we waren. Onze cameraman Chris pakte zijn cameralamp, zodat we de weg konden vinden in het donker. Bij aankomst zagen we een man met zijn vrouw en kinderen. Deze man en zijn zoon hadden beide Polio. Zijn woont sinds kort op zichzelf. Door middel van klusjes doen en nieuwe apparatuur bedenken, verdient hij zijn geld om zo zijn kamer te kunnen betalen. We hadden een aantal knuffels meegenomen voor de kinderen. Het was zo geweldig om te zien hoe blij de kinderen waren met de knuffels. Dat is een tijd geleden dat ik kinderen zo blij heb gezien met een knuffel. Ze had een lach, zo breed dat we er helemaal ontroerd van raakten. Dit was weer een ervaring die we voor altijd in ons hart zullen meenemen.