Mira Ghana, dag 10

Vandaag was Mira Ghana naar St. Andrew High School. Een hele mooie, groene school die nog geen 10 minuten van ons hotel zat. We keken allemaal onze ogen uit, omdat het een ontzettend grote school was! We hadden geen idee of alle leerlingen mee zouden doen aan onze activiteiten. Met een microfoon in de hand stelde we ons één voor één voor. Telkens als één van ons vertelde hoe oud ze waren reageerde de jongeren erg uitbundig. Het was niet duidelijk of dit een positieve of negatieve reactie was. We voelde ons daardoor een beetje ongemakkelijk.

De groep had een aantal activiteiten gepland, zoals sport, voorlichting over gezondheid, XFactor filmen, debatteren over seksualiteit en criminaliteit. In groepjes van drie werden we naar onze klassen gebracht. Tot onze schrik waren de klassen zo groot dat we geen idee hadden hoe de dag zou lopen. Bij sport zaten bijvoorbeeld 200 tot 250 leerlingen. Ondanks alle drukte hebben we alles op alles gezet om er een spetterende dag van te maken.

Na het ochtend programma gingen we lunchen. Niet iedereen was erg enthousiast om terug te gaan naar de school. De jongeren waren in sommige klassen erg terughoudend en waren niet geïnteresseerd. Uiteindelijk zijn een aantal van weer terug gegaan naar St. Andrew. Bij aankomst zagen we een jongen op zijn knieën in de docenten kamer. Het bleek dat hij straf had, omdat hij één van de docenten tegen sprak. Dat was even schrikken! In Nederland krijgen moeten jongeren soms nablijven, maar we hoeven niet met de blote knieën op de grond zitten. Aan de muren van de school hangen ook poster waarop staat "Always speak English" met daaronder een afbeelding van een jongen op de schoot van een docent die billenkoek krijgt. Dat was een speechless moment!

We merkte dat er in Ghana veel afval ligt op straat. Shalom had daarom een vuilniszakken actie bedacht met de kinderen uit zijn klas en wilde dit delen met de docenten van St. Andrew. Shalom had bedacht dat alle leerlingen eens in de zoveel tijd 0,05 cent gaven aan de school, zodat er vuilniszakken gekocht werden. Met de vuilniszakken konden de leerlingen één a twee keer per week al het afval opruimen op het schoolplein. Het leek alleen alsof de docenten niet zo geïnteresseerd waren. Ze spraken met elkaar en waren bezig met hele andere dingen dan naar ons luisteren. We voelden ons op dat moment niet welkom. Uiteindelijk werd er toch positief gereageerd op het plan van Shalom en daar waren we erg blij om!