Mira Ghana, dag 5
De super gezellige, emotionele en leerzame dagen in Accra zitten er alweer op. De drukke stad vol actie verlaten we voor het dorp Assin Foso. Onze trotro is weer volgeladen en dit keer zijn de koffers erop getild door onze vier eigen mannen. De reis van Accra naar Asin Foso duurt wel 5 uur, maar gelukkig hebben we iets om ons op te verheugen, want onze tussenstop is het welbekende Elmina Fort. Na onze eerste echte hobbelige wegen in Ghana stappen we eindelijk uit voor het Nederlandse Elmina fort, een mooi gebouw met pijnlijke herinneringen. We krijgen een rondleiding door de kelders waar de slaven moesten verblijven en kunnen ons inleven in deze pijnlijke ervaringen. Ook zien we de hele andere kant van het Fort waar de eigenaren lekker luxe leefden en vanuit hun balkon de slaven konden zien. Regelmatig pikten ze een mooie slavenvrouw uit, die als ze zwanger was geraakt vrijgelaten werd. We ervaren zelfs om met heel veel mensen in een gesloten ruimte te staan met weinig tot geen ventilatie, om te ervaren hoe de slaven het hadden. Vol emotie verlaten we deze plaats. Tiffany’s woorden bij vertrek zijn dan ook: ‘’Wauw zelfs honden werden beter behandeld dan mijn voorouders’’
Gelukkig zijn wij as Mira Ghana geen slaven en kunnen we het fort vrij verlaten om even lekker luxe te eten van het buffet van het Elmina Beach Resort. Met een goed gevulde maag vervolgen we onze reis en maken een tweede stop bij het Engelse slavenfort Cape Coast Castle. Hier zou de candle light procession van het Panafestival zijn, maar niemand wist hoe laat en waar het begon. Na lang dansen op de beats van een lekkere band en te genieten van het prachtige uitzicht kwam de processie nog steeds niet aan in het fort. Cherelva en Chris met de camera hebben ondertussen echt ervaren hoe het was in zo een ruimte van de slaven met de oorspronkelijke stank in de donkere kelder. ‘’Een hele heftige ervaringen’’, aldus Cherelva. Er was ook de ‘door of no return’, wat nu ‘door of return’ genoemd wordt, omdat de nabestaanden van de slaven tegenwoordig weer terug keren.
Nu zijn de gezellige stops toch echt klaar, want in het donker betreden wij weer de hobbeligere wegen naar Assin Foso. Steeds dieper het bos in en steeds donkerder, enger en vermoeiender gaat onze trotro verder. Vol spanning over de hobbelige wegen en het weinige zicht zitten we te hopen, slapen, snurken en praten tot we eindelijk Assin Foso by night treffen. Uitladen, kamer zoeken en slapen. Zo ziet onze eerste nacht eruit in Assin Foso.
